رضا مهدوی پور در گفت و گو با الف تاکید می کند: با توجه به آنچه گفته شد وقتی نفت طی یک زنجیره، به چند فرآورده و محصول ارزشمند تبدیل شود زمانی منجر به خلق ارزش  می شود که با قیمت مناسب قابل فروش باشد.یعنی این محصولات در بازارهای مصرفی که با آنها در ارتباطیم و یا بازارهای ثانویه بدون مشکل به فروش برسند. در این شرایط ما به هدف نهایی یعنی همان توسعه و پیشرفت و خلق ارزش برای نفت رسیده ایم.

وی در ادامه بیان کرد: در برنامه هفتم و برنامه های ادوار توسعه بر خلق ارزش برای نفت و گاز تاکید شده و ما در حوزه سیاست های اقتصادمقاومتی هم بندهایی تحت عنوان فروش راهبردی نفت و گاز داریم. یعنی باید این ذخایر را به گونه ای عرضه کنیم که منجر به اهرم شده و  قدرت چانه زنی ما را در حوزه انرژی، دیپلماسی عمومی و دیپلماسی انرژی تقویت کند. این روند سیاست خارجی ما را به وسیله انرژی به منافع و دیپلماسی کشورهای دیگر گره می زند.

مهدوی پور همچنین متذکر شد: ما برای اینکه بتوانیم نفت خام را در داخل کشور به محصولات مختلف تبدیل کنیم، نیازمند سرمایه گذاری قابل توجه و سنگینی هستیم، همانطور که همه می دانیم صنعت نفت همانطور که خلق ارزش زیادی را با خود به همراه دارد، در عین حال، پیش نیاز ایجاد این خلق ارزش، منابع مالی قابل توجهی است. در عین حال ما در اولویت بندی تخصیص های مالی زمان بندی را در نظر می گیریم که کدام زودترو یا دیرتر انجام شود، در نتیجه اگر در این بخش برای رسیدن به هدف نهایی بتوانیم از پالایشگاه های کشورهای دیگر استفاده کنیم،در تخصیص منابع بهینه تر عمل کرده ایم.

این تحلیلگر انرژی در ادامه اظهار کرد: ایران در بخش صنعت نفت دارای توان فنی و خدمات مهندسی بالایی است، این موضوع در طیف ها و بخش های مختلف این صنعت متفاوت است اما سرمایه گذاری برای تاسیس و یا تجهیز و به روزرسانی یک پالایشگاه در داخل کشور همانطور که گفته شد منابع مالی بسیار عظیمی را می طلبد که ممکن است، امکانپذیر نباشد.

وی در پایان با ذگر مثالی اضافه کرد: به عنوان مثال در بحث تولید مواد شیمیایی و پتروشیمی مانند کاتالیست ها در یک دهه گذشته به همت مجموعه ای از شرکت های دانش بنیان، توانسته ایم تا حد قابل توجهی در این خصوص خودکفا باشیم؛ به گونه ای که حتی روسیه به دلیل تحریم های اروپا اکنون متقاضی این مواد از ایران است. در این شرایط می توانیم با استفاده از پالایشگاه های فراسرزمینی یعنی استفاده از توان پالایشگاهی آماده در خارج از کشور یا پالایشگاه هایی که در حال بهره براداری نبوده و نیازمند بازطراحی و یا اصلاحات است با استفاده از توان فنی و مهندسی کشورمان که سال ها رسوب کرده، ظرفیت استفاده از نفت ایران را برای این پالایشگاه ها فراهم کنیم و در عین حال، به نوعی صادرات خدمات فنی مهندسی و توامان با صادرات نفت خام داشته باشیم که در نهایت همان خلق ارزش برای نفت و صادرات بدون دغدغه محسوب می شود.