دختری با حجاب به کسی که در فیلم نمی بینمش می گوید تو فیلم می گیری برای فلانی در فلان جا من فیلمت را می فرستم برای سپاه !

این تهدید، به آتش خشم و غضبی که دقایقی است میان دو طرف آغاز شده می دمد و میانداری یک خانم میانسال هم ظاهرا جواب نمی دهد و دخترک، با کمی زد و خورد، به مقصد رسیده و نرسیده در ایستگاه بعدی پیاده می شود و می رود اما خشونت و خشمی که بی دلیل و بی فایده به آن دامن زده شده نه فقط برای مسافران این اتوبوس بلکه از طریق ثبت و انتشار در فضای مجازی به وسعت یک کشور پراکنده می شود! 

دختر محجبه فکر کرده است دارد با یک رفتار سازمان یافته درباره بدحجابی مبارزه می کند و خانم بدحجاب هم احتمالا مستظهر به هشتگی که از آن سوی آب ها مغزش را نشانه گرفته به خیال خام همراهی همه زنان وارد این کارزار بی حاصل شده !

هدف ما اما از اشاره به این دو لبه تیز قیچی که مشغول دریدن یکپارچگی فرهنگی ایرانیان است طرح این پرسش است که تکلیف اکثریت خاموش ایرانیان مسلمان و وطن دوست در این دعوای بیحاصل چیست؟ همان مردمی که در این اتوبوس هم بیشتر نظاره گرند و حل و فصل کننده و آنقدر شعور دارند که بدانند مساله حجاب و عفاف یک محصول سیاسی نیست که با روی کار آمدن یک حکومت بتوان آن را با قلدری و خشونت حذف کرد و در حکومتی دیگر تحمیل ! 

همان مردمی که می دانند برخورد با این اندک هنجارشکنان عموما کم دانش این نیست که در هر مقام و موقعیتی صرفا برای تشفی خاطر فردی به تهدیدهای بیجا روی آورده شود.

این نوع رفتار ساده انگارانه و بی حاصل، بازی کردن در زمین همان هشتگ سازانی است که با دیدن این همه ساده دلی و خامی در پشت صحنه ریسه می روند! چرا که خوب می دانند بدون این ها ، آن ها کاری از پیش نمی برند. چون می دانند که باورهای هزاران ساله را نمی توان یک شبه با کنش های سطحی سیاسی زایل کرد و برای تسریع در این پروژه شوم نیاز به خوراک بیشتری هست و چه بهتر که ماهیان کوچک بیشتری در این دام بیفتند! فرقی هم نمی کند این ماهی های کوچولو سیاه باشند یا سفید یا قرمز؟!