به گزارش ایسنا، شهروندآنلاین نوشت: ««کتاب‌باز» توانسته بود در بازه زمانی حدود چهار سال (با کسر توقف‌های گاه و بی‌گاه)، مخاطبان فراوانی را با خود همراه کند؛ چنانچه بخش‌هایی از آن در شبکه‌های اجتماعی هم دست‌به‌دست می‌شد و نشان می‌داد مخاطبان با این برنامه ارتباط برقرار کرده‌اند.

رشید کاکاوند، شاعر و پژوهشگر ادبی، که در مدت دو سال به‌ طور پیوسته کارشناس این برنامه بود، در گفت‌وگو با «شهروند» عنوان کرد: «تلاشی که در این برنامه کردیم و من هم بخش کوچکی از آن را به عهده داشتم این بود که بتوانیم در بخش‌هایی جذاب،‌ کتابخوانی را که همیشه به یک طبقه خاص اجتماعی متعلق بوده یا عموما در فرم غیر جذابی تبلیغ می‌شده، به مردم نزدیک کنیم. عملا هم این اتفاق افتاد و شهرت و محبوبیت این برنامه و مراجعت مردم به کتاب‌هایی که در این برنامه معرفی می‌شد، ثابت کرد می‌شود در حوزه کتاب برنامه‌ای جدی ساخت؛ برنامه‌ای که قابلیت استقبال عمومی هم داشته باشد.»

او درباره حضور کارشناسان موثر در این برنامه که باعث اقبال مخاطبان شدند، نیز اضافه کرد:‌ «این موضوع دوطرفه است. برنامه‌ای که خوب دیده می‌شود، بخش‌های مختلف آن هم مورد استقبال واقع می‌شود و هم این که حرف‌هایی که در برنامه زده می‌شود باعث بیشتر دیده‌شدن برنامه می‌شود. در واقع همه چیز دوطرفه بود. نه من منتی به سر «کتاب‌باز» دارم، نه «کتاب‌باز» در پی این مسائل بود. ما در کنار هم پیشرفت داشتیم و خدا را شکر که انتخاب خوبی داشتم. من در دو فصل اول «کتاب‌باز»، مهمان برنامه بودم. اما این که با این برنامه پیوند خوردم و به شکل ثابت حضور داشتم، گویا انتخاب درست و خوشایندی بود. در هر صورت من به خاطر لحظاتی که در «کتاب‌باز» بودم، خوشحالم، نه به خاطر شهرت برنامه یا این که بخش‌های مختلف آن خوب دیده شد. به خاطر هدف‌گیری فرهنگی که بین من و مجموعه «کتاب‌باز» مشترک بود و به سمتش نزدیک شدیم. این که مردم ما به موضوع کتاب و کتابخوانی عنایت و توجه پیدا کنند. چون این موضوع همیشه جزء رویاهای فرهنگی بوده و جز در موارد معدودی که یکی از آنها «کتاب‌باز» بود، این امر محقق نشد.»

کاکاوند درباره تصمیم تغییر و تحول در فرم و محتوای برنامه نیز که از سوی مدیر شبکه عنوان شده، گفت: «امیدوارم برنامه با شکل مفیدی ادامه پیدا کند؛ اگر چه من از سیاستگذاری فرهنگی تصمیم‌گیرندگان سردرنمی‌آورم. وقتی یک برنامه‌ای هدف‌گیری درستی داشته، شکل خوشایندی داشته و مقبولیت هم پیدا کرده، چرا باید دست به آن بزنیم و فرمش را عوض کنیم. آزمون و خطا برای زمانی‌ است که یک برنامه به موفقیت نرسد اما حالا که رسیده است، چرا این موفقیت را حفظ نکنیم؟ چرا این برنامه، بدون تعطیلی، برنامه سالیان سال سیمای ما نباشد؟ حالا یک زمانی هست که برنامه دچار وقفه‌هایی می‌شد و من وقتی می‌پرسیدم دوستان می‌گفتند برنامه‌سازی مداوم دشواری‌هایی دارد و نیاز به استراحت‌هایی بین کار داریم که خب ما هم می‌پذیرفتیم. اما این که گفته‌اند تغییراتی در فرم و محتوا، نمی‌فهمم مقصودشان چیست! چون زمانی که یک برنامه موفق می‌شود نه‌تنها نباید آن را متوقف‌کرد بلکه باید الگویی برای برنامه‌های دیگر شود. مثلا اگر بگویند ما دیگر این برنامه را نمی‌خواهیم یا دوره‌اش تمام شده، قراردادش تمام شده، اینها مباحث دیگری است. اما وقتی گفته می‌شود قرار است در فرم و محتوای برنامه تغییراتی اتفاق بیفتد، احساس خوشایندی به آدم نمی‌دهد. من امیدوارم اگر هم قرار است تغییراتی در فرم و محتوای این برنامه ایجاد شود، طوری باشد که اگر به فرض، از بنده دعوت شد، دلم بیاید که بروم.»