به گزارش جوان، سایت خبرآنلاین در مطلبی ، حمایت از قانون حجاب را «روش منافقان مخالف پیامبر و مبتنی بر زورگویی، خشونت و اجبار!» دانست و روحانیون حامی این قانون را «فقیهان حکومتی» دانست!

در این مطلب کوتاه با انتشار تصاویری از امام موسی صدر، شهید آیت‌الله بهشتی و سید محمد (حسن) صدر در کنار بانوانی که حجاب شرعی ندارند، مدعی شده که روش آن‌ها روش پیامبر بوده است و می‌نویسد: «روش آن‌ها روش پیامبر اکرم (ص) و مبتنی بر اقناع و محبت و انتخاب بود، نه روش منافقان مخالف پیامبر و مبتنی بر زورگویی، خشونت و اجبار! فقیهان حکومتی که امروز سنگ حجاب اجباری را به سینه می‌زنند، آیا فقه و اصول را بهتر از خاندان صدر می‌فهمیدند؟ یا خود را به حال اسلام و تشیع دلسوزتر می‌دانند؟»


اول آنکه حضور داشتن افراد بی حجاب در عکس، نشان‌دهنده اعتقاد یا عدم اعتقاد افراد به قانون حجاب نیست. باید محیط مربوطه و شرایط عکس بررسی شود.


دوم آنکه عکس‌های منتشره یا در خارج ایران است یا مربوط به قبل از آنکه در ایران به واسطه نظر صریح امام خمینی، قانون حجاب به اجرا گذاشته شود. مثلاً انتشار تصویر از امام موسی صدر با زنان بی حجاب در لبنان نشان‌دهنده نظر او پیرامون درست بودن الزام افراد به رعایت حجاب نیست. چون طبعاً امام موسی صدر در کشوری دیگر، ملاحظاتی خاص دارد. 
سوم آنکه شهید بهشتی برای اعضای حزب جمهوری اسلامی روسری و روپوش و شلوار را لازم می‌دانستند، چطور می‌شود برای کل جامعه حجاب را قانونی ملزم ندانند؟


چهارم آنکه بر فرض آنکه ادعای مطروحه درست باشد، چرا باید به حامیان قانون حجاب توهین شود و آن‌ها فقیه حکومتی نامیده شوند؟ این توهین در واقع امر توهین به امام خمینی و رهبر معظم انقلاب است. 
۱۶ اسفند ۵۷ امام خمینی در جمع طلاب قم فرمودند: «زنان اسلامی باید با حجاب اسلامی بیرون بیایند. نه اینکه خودشان را بزک کنند. زن‌ها هنوز در ادارات با وضع پیشین کار می‌کنند. زن‌ها باید وضع خودشان را عوض کنند … به من گزارش داده‌اند که در وزارتخانه‌های ما زن‌ها لخت هستند و این خلاف شرع است. زن‌ها می‌توانند در کار‌های اجتماعی شرکت کنند، ولی با حجاب اسلامی.»


رهبر معظم انقلاب اسلامی حدود دو سال پیش در دیدار مداحان اهل‌بیت (ع) دربارۀ مسئلۀ حجاب اجباری فرمودند: «آنچه بنده را حساس می‌کند، این است که ناگهان شما می‌بینید از دهان یک گروهی از افرادی که جزو خواص محسوب می‌شوند، مسئله «حجاب اجباری» مطرح می‌شود؛. [می‌گویند]«امام که فرمودند باید زن‌ها باحجاب باشند، همه زن‌ها را نگفتند»! حرف بی‌خود! ما بودیم آن‌وقت، ما خبر داریم؛ امام در مقابل یک منکر واضحی که به‌وسیله پهلوی و دنباله‌های پهلوی در کشور به وجود آمده بود، مثل کوه ایستاد، گفت باید حجاب وجود داشته باشد... ما که نگفتیم اگر کسی در خانه خودش در مقابل نامحرم روسری‌اش را برداشت، ما او را تعقیب می‌کنیم [خیر]. ما او را تعقیب نمی‌کنیم، در خانه خودش است، کار شخصی می‌کند. آن کاری که در ملأ انجام می‌گیرد، در خیابان انجام می‌گیرد، یک کار عمومی است، یک کار اجتماعی است، یک تعلیم عمومی است؛ این، برای حکومتی که به نام اسلام بر سرِ کار آمده است تکلیف ایجاد می‌کند. حرام کوچک و بزرگ ندارد؛ آنچه حرام شرعی است نبایستی به‌صورت آشکار در کشور انجام بگیرد.»